Patricia Highsmith - Ripley's game

'There's no such thing as a perfect murder'. Zo begint Ripley's game, de roman van Patricia Highsmith uit 1974. Wie denkt dat het een politieroman is, zoals ondergetekende, komt bedrogen uit. Hoewel bedrogen? In ieder geval word je op het verkeerde been gezet. Want het boek gaat juist over de andere kant: een verhaal over moordenaars en hun daden. Fascinerend!

Het verhaal: de Hamburgse zakenman Reeves Minot vraagt aan zijn 'vriend' Tom Ripley, die vlakbij Parijs woont, hulp bij het stoppen van het oprukken van de Mafia in Hamburg. Omdat Tom kortgeleden op een feestje de wat sjofele Jonathan Trevanny heeft ontmoet, die hem min of meer per ongeluk beledigde, lijkt het Tom wel grappig om ervoor te zorgen dat Jonathan Reeves gaat helpen. Om het pad voor Reeves te effenen, strooit Tom een roddelpraatje over Jonathan rond: hij zou stervende zijn. Toeval wil dat dat nog waar is ook. Als Reeves Jonathan benadert voor de moorden op de Hamburgse mafiaboys, in ruil voor medische hulp van Duitse specialisten, hapt de laatste toe. En zo begint de neergang van de keurige Jonathan tot een koelbloedige moordenaar.

Pas toen ik aan deze bespreking begon, trof me de dubbele betekenis van het woord 'game': spel, maar ook prooi. Tom speelt een spel met Jonathan, maar Jonathan is eigenlijk ook de prooi.

Ja, een fascinerend boek.

Tracy Chevalier - Girl with a pearl earring

Eerst maar even over het boekje zelf. Tracy Chevalier beschrijft in Girl with a pearl earring de belevenissen van de 16 jarige Griet, die als dienstmeisje in het huis van de familie Vermeer komt werken. De eigenaardigheden van een groot (maar langzaam!) schilder, zijn vrouw die continu zwanger is, de kinderen van wie er een dochter een etterbakje is. Tot zover een leuk verhaal.

Maar dan wil Vermeer graag Griet schilderen, en zo ontstaat stiekem het zo bekende schilderij van het meisje met de blauw met gele tulband die schuchter over haar linkerschouder kijkt. Omdat het natuurlijk eigenlijk niet mag, moet dit schilderij stiekem gemaakt worden. De finishing touch is de paarlen oorbel die Griet in moet doen. De oorbel van Vermeers vrouw! Zoiets houd je natuurlijk nooit geheim. Dat gegeven brengt veel spanning met zich mee.

Prachtig beschreven hoe de schilder aan het werk zou kunnen zijn geweest. En hoe Griet allerlei kleine details zou hebben getipt.

Ondertussen geeft het boekje ook nog eens een leuk kijkje in de keuken van het 17e eeuwse Delft: de straten, de grachten, de kerken. En omdat ik daar ooit geboren ben, spreekt dat me natuurlijk extra aan. En het belabberde sociale systeem van die tijd wordt op een heel natuurlijke manier besproken.

Het eerste schilderij dat Vermeer in het boekje maakt gaat over een vrouw die zit te schrijven met een gele mantel met een bontrandje aan en die de schilder aankijkt. Ik ken redelijk wat schilderijen van Vermeer maar kon er maar niet opkomen welk schilderij hier bedoeld werd. Gisteren liep ik door het station en zag de aankondiging van een tentoonstelling 17e eeuwse meesters in het Boymans. Met op de poster: jawel! Het schilderij van de schrijvende vrouw. Hehe! Wat een opluchting als je het dan ineens kan plaatsen!

Ergo: goed boek!

Kristien Hemmerechts - Een zuil van zout

Al evenmin was ik gecharmeerd van Een zuil van zout. Even deed het verhaal me denken aan Dorresteins Een hart van steen. Ook een vrouw die zwanger is en in het huis van haar ouders 'kampeert'. Maar waar ik de hoofdpersoon van Hemmerechts ongeloofelijk irritant vond, leefde ik ooit enorm mee met de hoofdpersoon van Dorrestein.

Thomas Rosenboom- Spitzen

Eindelijk het boekenweekgeschenk uitgelezen. Nee, niks aan. Jammer, gezien het mooie voorplaatje en wat toch niet vaak gebeurt met een boekenweekgeschenk, de hardcover uitgave. Zeer ongeloofwaardig.