Dit boekje eindelijk gelezen, het ligt al zo lang op de plank... Het bestaat uit drie verhalen, die nogal verschillend van achtergrond zijn. Met name het derde verhaal, dat zich in Noord-Afrika afspeelt, ademt een sfeer van kruiden en bazaars uit... het eerste daarentegen, ruikt naar Noordzee-vis. Het is het debuut van Thomese uit 1991 en werd bekroond met de Ako Literatuur Prijs.
De site van de schrijver geeft de volgende beschrijving van de bundel:
P.F.Thomése beschrijft in deze verhalenbundel de ongewenste lotsbestemmingen van enkel vergeten figuren uit de vaderlandse geschiedenis. Jacob Roggeveen, de ontdekkingsreiziger die tegen zijn zin uitzeilde naar het Zuidland, de tweederangs dichter Janus Dousa, heer van Noordwijk, die denkend aan Latijnse verzen een walvis aan het strand vindt, de stervende 'hertog' van Ripperda en zijn lijfarts, de homoseksueel-van-late-roeping Foucart, een beeldenstormer-met-berouw en zijn gebochelde zoontje - allen dromen zij van de waarheid, maar als ze dichterbij komen, merken ze dat die onverdraaglijk is, al is het dan te laat om nog terug te keren. In Zuidland worden de doden naar boven gehaald - en wéér proberen zij te doorgronden waarom hun leven zo ontoereikend, overbodig en vergankelijk heeft moeten zijn.
Interessante thema's, maar toch was het boekje een beetje een teleurstelling voor mij. Ik had verwacht dat in een bundel korte verhalen, de schrijver zich van verschillende kanten zou laten zien, maar elk verhaal heeft dezelfde, zware schrijfstijl, waar ik maar moeilijk door geboeid kon worden.
