Patricia Duncker - Hallucinating Foucault

Wat een werkelijk fantastisch boek!! Het gaf me een warm gevoel, ondanks het voor mij al heel snel duidelijke gebruik (misbruik?) van de student door de Germaniste, want Duncker schrijft al op p. 19: 'She was never affectionate. She never used any terms of endearment, never told me that she loved me, and never held my hand. When she took me to bed she kissed me as if there was some distance to be covered and she was intent on getting there without interference.'

Ik beperk mij nu verder tot het kort overtypen van mijn mooiste fragmenten, voor mijn eigen plezier en hopelijk ook dat van jullie :-).

'Writing a thesis is a lonely obsessive activity. You live inside your head, nowhere else.'
-------------
'It was the end of May, exam time for the undergraduates. We were all infected with exam paralysis as well as thesis paranoia.'
-------------
'As I stood before the largest of the triangles the shape began to make sense, hardened into the form of my promise to her. I was facing a prism that remained masked and simply reflected rather than refracted the light. I found myself at the base point of two interlocking triangles. It was then that I had the peculiar sensation that something was being shown to me, explained, but that I had as yet no way of breaking into the code, no means of understanding the blank, flat surfaces.'
-------------
'Hospitals are strange intermediary zones where sickness and health become ambiguous, relative states.'
-------------
'There are two kinds of loneliness, aren't there? There's the loneliness of absolute solitude - the physical fact of living alone, working alone, as I have always done. This need not be painful. (...) But there is another kind of loneliness which is terrible to endure. (...) And that is the loneliness of seeing a different world from that of the people around you. Their lives remain remote from yours. You can see the gulf and they can't. You live among them. They walk on earth. You walk on glass. They reassure themselves with conformity, with carefully constructed resemblances. You are masked, aware of your absolute difference.'
-------------
'Madness and passion have always been interchangeable. Throughout the entire western literary tradion. Madness is an abundance of existence. Madness is a way of asking difficult questions. (...) Maybe madness is the excess of possibility, petit. And writing is about reducing possibility to one idea, one book, one sentence, one word. Madness is a form of self-expression. It is the opposite of creativity.'

Helene Nolthenius - Een ladder op de aarde

Een beetje in de lappenmand, daar helpt een dagje op de bank met een dekentje, een kopje thee en dit boekje prima tegen. Onlangs was ik nog teleurgesteld in De afgewende stad, maar ben ik nu weer 'om'. Een mooi boekje! Het werd me gebookcrosst.

Op de grens tussen Middeleeuwen en Renaissance wordt Beatrice da Polenta, non uit Ravenna, door haar familie uit het klooster gehaald om te trouwen met Bartolo della Scala, oudste zoon van de heerser van Verona, Cane, oftewel de Wolfshond. Beatrice heeft de pest overleefd, en voelt zich zeer schuldig dat ze in haar doodsangst God, haar bruidegom, heeft verraden door hem te smeken haar te laten leven. Ze denkt dat ze, door in te stemmen met het huwelijk met Bartolo, boete kan doen voor dat vreselijke verraad. Van de ladder vanuit de hemel daalt ze echter niet tot op de aarde af, maar nog verder, tot in de hel, doordat ze verstrikt raakt in de hofintriges van Verona.

Wat zijn volders? Nolthenius heeft het over volders en looiers. Ik vermoed een beroep. Wie helpt mij?

Ruth Rendell - Adam and Eve and Pinch me

Het is een lekker boek, over mensen met obsessies: de één eet overmatig, de tweede juist weer niet, de derde is dwangmatig schoon en de vierde dwangmatig op zoek naar rijkdom. Nummer vijf op zoek naar carrière en nummer zes wil juist niets doen. Dat heeft Rendell maximaal uitgebuit en tot een heerlijk meeslepend verhaal gebakken.

Maar eerlijk gezegd vond ik het einde wel wat teleurstellend. In één pagina is ineens alles opgelost. Daar had Ruth voor mijn gevoel wel wat meer woorden aan mogen besteden.

Kinderboekenweek 2003

Wat ben ik toch weer heerlijk aan het genieten van de kinderboekenweek. De pret begon vorige woensdag toen ik met de kinderen naar het kinderboekenfeest ging, een jaarlijks terugkerend festijn om de boekenweek te openen. Normaal gesproken in de Winkel van Sinkel, maar die was nu 'bezet' door het Nederlands Filmfestival. Daarom was men uitgeweken naar het stadhuis van Utrecht. En daar was ik sinds de zeer grondige verbouwing van een paar jaar geleden nog niet geweest.

Er was een tentoonstelling met tekeningen van Annemarie van Haeringen over haar nieuwste boek 'De prinses met het lange haar', diverse schrijvers signeerden hun boeken (Lydia Rood, Dick Bruna, Annemarie van Haeringen, Max Velthuijs en nog een aantal) en er waren voorstellingen (waarvoor ik niet gereserveerd had en dus helaas niet naartoe kon). Het feest werd geopend door de burgemeester, geassisteerd door de prinses met het lange haar :-) Verder liepen er nog een reusachtige Nijntje en Kikker rond, zeer aaibaar!

Wat scoorden wij? 'Kikker vindt een schat', gesigneerd door Max Velthuijs himself, voor Kind 3 die een middagslaapje deed bij de oppas. 'De prinses met het lange haar', met een tekeningetje van koning Kind 2 met een appelklokhuisje, en de nieuwste 'verhalen van een boze heks', met een tekeningetje van heks Kind 1 voorin. De laastste twee door Annemarie van Haeringen. Wat een enig mens is dat trouwens! En dan scoorden we natuurlijk ook nog iets in het thema van dit jaar. Bette Westera schreef 'De raadselridder'. Mijn kinderen hebben enorm genoten van haar vorige boek, 'Alle hens aan dek', dus ik denk dat dit ook weer een hit gaat worden!

En zaterdag gingen we naar de bieb, daar bleken nog kaartjes te zijn voor de voorstellingen met liedjes, speurtochten, kindertoneel van aanstaande woensdag. Dus daar verheug ik me nu vast op!