Sarah Dunant - Mapping the edge

Al een hele poos ligt er hier bij mijn computer een stapeltje boeken om over te bloggen. De bovenste is Mapping the Edge van Sarah Dunant, vorig jaar april het boekgrrls maandboek en uit één van die nog immer onuitgepakte boekendozen tevoorschijn gekomen toen ik iets te lezen zocht.

Het verhaal
Anna wordt uit Florence terugverwacht door vriendin Estella, dochtertje Lily en vriend Paul. Maar Anna verschijnt niet op de afgesproken dag, noch op de dagen erna. Wat is er gebeurd? Het boek laat afwissselend een hoofdstuk over de wachtenden gaan en dan weer over wat Anna overkomt. Bijzonder is dat er twee mogelijke gebeurtenissen uitgesponnen worden: in verhaal A heeft Anna een minnaar waarmee ze een heftig avontuurtje beleeft, dat een beetje flauw ontaardt, in verhaal B wordt ze door een maniak ontvoerd, behoorlijk bloedstollend! Ik had de neiging telkens supersnel door te lezen tot het weer over verhaal B ging...

Tot na het einde blijft het spannend: wat is er nou precies gebeurd? Is dat het eerste, het tweede of toch nog iets anders en lezen we alleen de fantasiën van de achterblijvers?

Leuk om na afloop te lezen wat de boekgrrls er een jaar geleden van vonden. Veel van mijn eigen ideeën zie ik terug. Wel voel ik me een beetje aangesproken (als min of meer alleenstaande ouder met kleine kinderen) door de opmerkingen als ware Anna een slechte moeder omdat ze er alleen op uit ging. Juist als je het alleen doet, moet je goed voor jezelf zorgen. En daar horen ook korte vakanties zonder kinderen bij. Althans, voor mij :-)

Al met al: lekker vlot geschreven, ik heb geen moment de neiging gehad het weg te leggen.

Renate Dorrestein - Het duister dat ons scheidt

Het verhaal
Het is weer ouderwets Dorresteinsiaans spannend. Van de blurb: 'Een klein meisje groeit op in een vredig dorp, waar zij samen met haar moeder de oude, krakende pastorie bewoont. Ook de Luco's wonen daar, twee vriendelijke mannen van wie iedereen aanneemt dat het kamerhuurder zijn. Vóór het huis spelen de kinderen van het dorp zorgeloos in het gemeenteplantsoen. Voor hen schijnt altijd de zon, zelfs wanneer het regent. Maar alles verandert als de moeder van Loes wegens een onbegrijpelijke moord tot een lange gevangenisstraf wordt veroordeeld. Geruchten en speculaties grijpen al snel om zich heen. Alles wat mooi was, wordt lelijk en verdacht. Niets is meer vanzelfsprekend. Niemand is meer veilig, en Loes al helemaal niet. Het zal duren totdat Loes achttien is voordat de waarheid over de fatale nacht van de moord aan het licht komt. Pas dan neemt iedereen zijn ware gedaante aan en kunnen de krachten die destijds zijn ontkentend, weer tot bedaren komen.'

Ook de opbouw van het boek is bijzonder. Zo zijn er 26 hoofdstukken die elk een letter van het alfabet in de titel hebben: A is een aardbei, C is een crisis, J is jokken etc. Daarnaast is er de verdeling in drie delen: deel 1 als de hoofdpersoon (Loes) 6 jaar is, deel 2 als ze 12 is en deel 3 als ze 18 is. Met bijbehorend taalgebruik en kijk op de wereld. Zo is in het eerste deel vooral veel verwondering. En dan nog de geweldige switch van perspectief. Het eerste deel is beschreven vanuit de vriendjes van Loes, de andere twee delen vanuit Loes zelf.

Je vraagt je door het hele boek af: wat is er nou toch precies die nacht gebeurd? Dat het allemaal van geen kanten klopt, is al snel duidelijk. En dat ze allemaal van alles voor elkaar verborgen houden ook. Wat een ellende dáár alleen al niet van komt! Dat het zó zou zijn als in het laatste hoofdstuk naar voren komt, dat had ik nooit gedacht.

De boeken van Renate Dorrestein zijn te verdelen in verhalen die 'af' zijn en verhalen met een open einde. Dit is een 'af' verhaal. Je kunt het wegleggen, wel met een zucht van het is uit, maar zonder wakker te liggen over hoe het nou in hemelsnaam verder zou moeten. Dus ik kan nu met een gerust hart naar bed.

Het was weer geweldig! Aanrader!!

Gustave Flaubert - Madame Bovary

YvonneP inspireerde me om Madame Bovary uit de bieb mee te nemen. In de Nederlandse vertaling, want het mini-biebje in mijn wijk heeft geen Franstalige boeken. Voorheen dacht ik dat het (1857) in de stijl van de Grote Russen zou zijn. Zo is De gebroeders Karamazov van 1879. En daar kon ik absoluut niet doorheen komen, zulk archaïsch taalgebruik, zo'n sloomheid. Gelukkig voor mij is Mme Bovary een vlot geschreven romen, het zou door een hedendaagse schrijver geschreven kunnen zijn. Knap dat een boek na 150 jaar absoluut niet gedateerd is! Aan de conclusie van YvonneP ('Wat een magistraal boek!') heb ik niks af te dingen... die klopt als een bus!

Een paar citaten:
'Is het u weleens overkomen,' vroeg Léon, 'dat u in een boek een vaag idee aantrof dat u zelf al eerder had, een beeld dat vervaagd is en weer opdoemt uit een ver verleden, en dat een volledige weergave lijkt van uw meest verborgen gevoelens?'
------------
'De liefde, meende zij, moest plotseling komen, met donder en bliksem - als een orkaan uit de hemel, die het leven overvalt, het omverwerpt, ieders wil als blaadjes van de bomen rukt het het hart volledig in de afgrond stort.'
[Pure Bouquet!]
----------------
'Welzeker heb ik daar verstand van, ik ben immers apotheker, dat wil zeggen scheikundige!'
[LOL, zo'n apotheker ken ik ook]
----------------
Bijna had ik hier de scene op het landbouwcongres over getypt, meesterlijk. Maar dat is een paar pagina's lang, dus ik zou zo zeggen: leest en lacht!