tag:blogger.com,1999:blog-5808464264989574683.post3803049363007062207..comments2023-09-29T12:19:58.730+02:00Comments on Elsje las: Haruki Murakami - Na de aardbevingElsjehttp://www.blogger.com/profile/05636289185530869063noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-5808464264989574683.post-45185655100722147342009-11-23T22:47:59.324+01:002009-11-23T22:47:59.324+01:00@earthgoesaround: natuurlijk denkt Yoshida alleen ...@earthgoesaround: natuurlijk denkt Yoshida alleen maar dat hij zijn vader heeft gezien, maar dat hij de zoon is van de gynaecoloog stond voor mij als een paal boven water. <br />De toelichting die je geeft staat in de uitgave die ik heb als voorwoord. Bij jou ook?Elsjehttps://www.blogger.com/profile/05636289185530869063noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5808464264989574683.post-36222479901928757062009-11-22T19:00:13.526+01:002009-11-22T19:00:13.526+01:00Volgens mij ziet Yoshida zijn vader niet in de met...Volgens mij ziet Yoshida zijn vader niet in de metro in het derde verhaal, maar denkt hij - of wil hij heel graag geloven - dat dit zijn vader is. <br />Hij volgt hem en verliest hem weer uit het oog. Maar als Yoshide s' nachts midden op een baseballveld in z'n eentje danst kan hij er wel mee om gaan. Ik vindt dit een heel mooi beeld.<br />(In de Japanse uitgave was dit trouwens het titelverhaal: Kami no kodomotachi wa mina odoru)<br /> <br /> Na het succes van Norwegian Wood vluchtte Murakami voor zijn succes weg uit Japan. Maar na de aardbeving in Kobe en de gifgas aanvallen in Tokyo kwam hij weer terug en schreef deze verhalen in de 3e persoon in plaats van de 1e zoals in veel eerdere boeken. Het gaat over medeleven en over rouw. De ik-figuur uit de eerdere boeken groeit op en Murakami kijkt om zich heen.<br />Ook zonder dit te weten vindt ik het een mooi boek, op de één of andere manier spreken deze verhalen me juist erg aan. Ik hou dan ook wel erg van korte verhalen...Erikhttps://www.blogger.com/profile/06363529134499694851noreply@blogger.com